Küresel olarak aktif ve sürekli çalışan bir işgücü piyasasının oluşturulabilmesi, mevcut ve potansiyel işgücü arzı ile talebinin temel özelliklerinin incelenip doğabilecek eşleşme uyumsuzluklarına yerinde ve zamanında müdahaleler edebilme becerilerinin geliştirilmesine bağlıdır. Yaşlanan dünyada Türkiye hala genç nüfusun yoğun olduğu ülkeler arasında yer almaktadır. Fakat işgücündeki artış istihdamdaki artışa yetememektedir. Özellikle kadınların işgücü piyasasına çekilememesi ve beraberinde genç işsizliği ve gençlerin içerisine düştüğü ümit yitimi kavramları ciddi bir sorun haline gelirken işgücünün istihdam edilebilirliğini kolaylaştırıcı katalizörlere geniş ölçüde ihtiyaç duyulmaktadır. Türkiye Ulusal İstihdam Stratejisinin 4 ayrı politika alanında 5 temel ilke çerçevesinde 6 başlıkta belirlenen hedeflerinin gerçekleşmesi adına 2028 yılına kadar bazı Aktif İşgücü Piyasası Politikaları belirlenmiştir. Türkiye’de iş arayan dezavantajlı gruplar ile işveren arasındaki beklenti farklılıklarını ortadan kaldırabilecek ya da kısmen bu uyumsuzluğu azaltabilecek bir aktif işgücü piyasası politikası modeli önerisi büyük önem arz etmektedir.

Dünya çapında küreselleşmeyle pek çok değişim yaşanmış, ihracata dayalı sanayileşmeye geçiş ve sanayilerin gelişmesi olan gelişme kayması enformel istihdamın artmasına sebep olmuştur. Bu doğrultuda da esnek ve ucuz parçalar olarak genellikle kadınlar tercih edilmektedir. Ev hizmetleri sektörü gerek kapsamının getireceği sonuçlarla diğer tüm işlerden ayrı olarak miktarların miktarıyla uğraşan enformel bir alandan oluşmaktadır. Bu grup hem kadın olduğu için hem de zayıf olduğu için dezavantajlı gruplar içerisinde dikkat çekmiyor.

Bu ekonomik, ev hizmetleri içerisinde günlükçi olarak çalışan kadınların çalışma koşulları, iş sağlığı ve güvenliği, sosyal güvenceleri, ücretleri, iş kazaları, işlerin kapsamı ve içeriği, karşı karşıya kalanları sorunlar, ekonomik, işe giriş verileri gibi konular demografik yapılar ile ele alınarak ortaya konulması hedeflenmiştir. Bu çalışma, görüşmeler yapılandırmaları verisi toplanmış olan nitel bir araştırmadır. Bu düzenli düzenliçilik yapan 10 kadın işçiyle kartopu, ayrıntılı prosedür toplantıları yapılmıştır.

Aynaların ilk çıkış noktası, su yüzeyleri ve parlak taşların yüzeyleridir. Yapımında kullanılan ilk malzemenin obsidyen olduğu bilinmektedir. Bu malzemeden ilk ayna örnekleri ise Çatalhöyük’te ele geçmiştir. Bu örneklerden itibaren ilk üretim şekli olan metal bir tabaka konulması ve gelişim süreci incelenmiştir. Camın ortaya çıkışına da kısaca değinilerek, cam üretim tekniklerinden de bahsedilmiştir. Genellikle mezarlardan çıkan aynaların kutsal bir nesne olduğu düşünülmüştür. Her zaman gösterişli ve seçkinlere ait olan aynalar, herkesin rahatlıkla ulaşabileceği bir nesne olmaktan çok uzak olmuştur. Başta Akdeniz, Etrüsk, Roma ve Yunan uygarlıkları içerisinde ayna, süsü ve güzelliği de gösterdiğinden vazgeçilmez hale gelmiştir. Mısır’da ruh eşini sembolize etmesinin yanında ve Haltor ile ilişkisi, Gılgamış Destanı’nda gemiyi suda yürütmesi, Yunan’daki Narkissos, Hermafrodit ve Dionysos mitleri de bu bağlamda örnek mitoslar olarak aktarılarak, aynayla ilişkisi ortaya konulmuştur.

Rusya’nın yayılmacı siyasetinin bir sonucu olan Kafkasya’ya hâkim olma düşüncesi, iki aşamada gerçekleşmiştir. Bunlardan ilkini 1774 Küçük Kaynarca antlaşması ile tatbik ederken, 1829 yılında Edirne antlaşması ile Kafkasya’ya tamamen hâkim olmuştur. Kafkasya halkı bu süreçte çetin mücadeleler vermişse de Rusya’nın yayılmacı faaliyetlerinin önüne geçememiştir. Tarihler 1859’u gösterdiğinde Kafkasya bölgesinde askeri mücadele son bulmuş, Kafkas halkları için zor günler başlamıştı. Rusya Kafkasya bölgesine hâkim olduktan sonra, asimilasyon, baskı, şiddet ve kıyımlarla Kafkas halklarını yıldırma politikası uygulamıştı. Baskı ve şiddete uzun süre direnç gösteremeyen Kafkasyalı kavimler, çareyi tarihi ve dini bağları olan Osmanlı Devletine göç etmekte bulmuştu. Kafkasya bölgesinden Osmanlı topraklarına 1859 yılında başlayan göç hareketleri 1920 yılına kadar devam etmiş, göçler sonrası binlerce Kafkasyalı ata topraklarını terk etmişti. Osmanlı topraklarına kara ve deniz yoluyla gelen bu kavimler için çeşitli iskân sahaları tevdi edilmişti. Adana bu iskân sahalarından birisi olup; Kafkasyalı Çerkes ve Çeçen kavimlere ev sahipliği yapmıştı. Mamafih Kafkasyalı kavimler iklimsel faktörlerinde etkisiyle Adana bölgesinden ayrılmak istemiş ve 1861-1915 yılları arasında müstakil olarak Maraş ve köylerine göç etmişti.

Trabzon’un tarihi ve kültürel açıdan en önemli ilçelerinden birisi olan Akçaabat çok sayıda tarihi dokuya sahip mahallerden oluşan bir ilçedir. İlçedeki tarihi mahallelerden birisi de kentsel sit alanı içerisinde yer alan Ortamahalle’dir. Mahalle bünyesinde tarihi kiliseler, camiler ve okulların yanı sıra geleneksel mimari ile inşa edilmiş çok sayıda konut bulunmaktadır. Geleneksel konutlar hem Anadolu’daki hemde Karadeniz Bölgesi’ndeki Türk konut mimarisinin karakteristik mimari özellikleri yansıtması açısından oldukça önemlidir.

Akçaabat Ortamahalle bünyesinde bulunan evler arazi yapısıyla ve doğayla uyum içerisinde inşa edilmişlerdir. Konut yapıları birbirinin görünüşünü etkilemeyecek şekilde estetik görünümlü ve sade mimari düzenleri ile mütevazı bir yaşam tarzını yansıtmaktadırlar. Ortamahalle Evleri, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu tarafından, 24.08.1998 yılında kentsel sit alanı ilan edilmiştir. Mahalle içerisinde, yaklaşık 100 adet tarihi konut yapısı bulunmaktadır. Bu konutlardan birisi de 969 ada 3 parsel numaralı evdir. Özel bir adı bulunmadığı için ada ve parsel numarası ile adlandırdığımız konut yapısı mahalledeki diğer konut yapılarıyla birlikte restorasyon programına dahil edilmiştir. Bu çalışmada Akçaabat Ortamahalle’de yer alan ve Türk konut mimarisinin karakteristik örneklerinden birisi olan 969 ada 3 parsel numaralı evin restorasyon süreci ele alınmıştır.

Kitap Kritiği: “Fransa-Suriye Kıskacında Hatay"

KİTAP KRİTİĞİ: “L’ADMINISTRATION GÉNÉRALE DES PHARES DE L’EMPIRE OTTOMAN ET LA SOCIÉTÉ COLLAS ET MICHEL (1860-1960)”

“Collas ve Michel Kumpanyası, Osmanlı Memalik-i Mahruse Fenerler İdaresi Yönetimi (1860-1960)”

[ Jacques Thobie, “l’Administration générale des phares de l’empire Ottoman et la société collas et michel (1860-1960)”, Eserin Orijinal Dili Fransızca, L, Harmattan Yayınları, Paris 2004, 299 sayfa, ISBN:9-782747-558723]